[et_pb_section fb_built=”1″ theme_builder_area=”post_content” _builder_version=”4.22.2″ _module_preset=”default”][et_pb_row _builder_version=”4.22.2″ _module_preset=”default” theme_builder_area=”post_content”][et_pb_column _builder_version=”4.22.2″ _module_preset=”default” type=”4_4″ theme_builder_area=”post_content”][et_pb_text _builder_version=”4.22.2″ _module_preset=”default” theme_builder_area=”post_content” hover_enabled=”0″ sticky_enabled=”0″]Ланде Алцхајмер (Landais Alzheimer), во југозападниот дел на Франција, се разликува од другите села. Сите жители овде имаат деменција.
Продавницата на главниот плоштад продава едноставни намирници, како багети, но не прима пари, па никој не мора да се сеќава да понесе паричник.
Френсис, поранешен фармер, оди таму да го земе дневниот весник и му предлагаат да оди на кафе во соседниот ресторан, кој служи како „социјално срце на селото“.
Го прашуваме Френсис како се чувствувал кога докторот му рекол дека има Алцхајмерова болест. Тој кимнува, враќајќи се во тоа време и по кратка пауза вели: „Многу тешко“.
Неговиот татко исто така имал Алцхајмерова болест, но Френсис не се плаши.
„Не се плашам од смртта, бидејќи таа дефинитивно ќе се случи еден ден. Во меѓувреме ќе живеам и покрај болеста. Јас сум тука да живеам, иако не е исто. Ако се предадеш, тоа е крајот. И затоа продолжувате, најдобро што можете“, вели тој.
Локалните жители се охрабруваат да го посетат театарот и да се вклучат во активности покрај продавниците и рестораните, јавува Би-Би-Си.
Филип и Вивиен велат дека продолжуваат да живеат колку што можат нормален живот откако им била дијагностицирана деменција.
„Одиме на прошетка“, вели Филип гледајќи во далечината.
А, кога ќе го прашаме дали се среќни, тој ја врти главата и со радосна насмевка вели: „Сме, навистина“.
Секоја еднокатна дрвена селска куќа располага со околу осум станари, со заедничка кујна и соби за рекреација и јадење.
Иако селаните плаќаат одреден придонес, тековните трошоци – слични на просечниот дом за стари лица – главно ги покрива регионалната влада, која издвоила 22 милиони долари за изградба на селото.
Кога беше првпат отворено, во 2020 година, беше само второ од ваков вид и единствено што е составен дел од истражувачки проект. Сè уште се смета дека има помалку од десет такви во светот.
Селото има околу 120 жители и исто толку здравствени работници, заедно со волонтери.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
Продавницата на главниот плоштад продава едноставни намирници, како багети, но не прима пари, па никој не мора да се сеќава да понесе паричник.
Френсис, поранешен фармер, оди таму да го земе дневниот весник и му предлагаат да оди на кафе во соседниот ресторан, кој служи како „социјално срце на селото“.
Го прашуваме Френсис како се чувствувал кога докторот му рекол дека има Алцхајмерова болест. Тој кимнува, враќајќи се во тоа време и по кратка пауза вели: „Многу тешко“.
Неговиот татко исто така имал Алцхајмерова болест, но Френсис не се плаши.
„Не се плашам од смртта, бидејќи таа дефинитивно ќе се случи еден ден. Во меѓувреме ќе живеам и покрај болеста. Јас сум тука да живеам, иако не е исто. Ако се предадеш, тоа е крајот. И затоа продолжувате, најдобро што можете“, вели тој.
Локалните жители се охрабруваат да го посетат театарот и да се вклучат во активности покрај продавниците и рестораните, јавува Би-Би-Си.
Филип и Вивиен велат дека продолжуваат да живеат колку што можат нормален живот откако им била дијагностицирана деменција.
„Одиме на прошетка“, вели Филип гледајќи во далечината.
А, кога ќе го прашаме дали се среќни, тој ја врти главата и со радосна насмевка вели: „Сме, навистина“.
Секоја еднокатна дрвена селска куќа располага со околу осум станари, со заедничка кујна и соби за рекреација и јадење.
Иако селаните плаќаат одреден придонес, тековните трошоци – слични на просечниот дом за стари лица – главно ги покрива регионалната влада, која издвоила 22 милиони долари за изградба на селото.
Кога беше првпат отворено, во 2020 година, беше само второ од ваков вид и единствено што е составен дел од истражувачки проект. Сè уште се смета дека има помалку од десет такви во светот.
Селото има околу 120 жители и исто толку здравствени работници, заедно со волонтери.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]
